ciemność nademną...

Nastała ciemność

Uwięziona w klatce swych myśli z uciętymi skrzydłami

Bez słów

W krzyku ciszy

Spada łza

Na krwią poplamione me ubranie

Czyści duszę

Nie wybacza innym

Uciekając myślami od katuszy

W ciepłe chwile

W spojrzenie kochanych oczu

Bezboleśnie umiera....