anielica-mroku

Mój humor jest dziś podły i to bardzo. Co się stało? czuję się niepotrzebna. kłoda stająca wszystkim na drodze. Osoba nie warta niczego godna rzucenia w kąt niczym płatki róż. Czuję że w życiu nikomu szczęścia nie dam ludzie patrzący na mnie którzy mało mnie znają mogą powiedzieć ona kocha samą siebie i nie chce się sobą z nikim dzielić.. co się stało ze mną? zrobiłam  się straszną idealistką wybredna maruda dokuczająca ludziom na każdym kroku tym co mi nie pasują z wyglądu bądź z zachowania usycham  z samotności tak jak kwiat na pustyni zostanę sama nie warto przejmować się takim nikim jak ja nie warto marnować wzroku na mnie nie warto słuchać tych słów nie warto poznawać osobę która nie lubi siebie. Zbędny element świata pozostawcie mnie w ciszy i samotności a umrę tak jak to mi przepisane marząc o uczuciu co się zwie miłość w rozmyślaniach o pięknych chwilach swego życia o wylanych łzach

myśle nocami myśle dniem  szukam odpowiedzi...blędne kolo...czemu niewiem?czemu sa tylko domysly?czemu nie znam odpowiedzi...dręczy mnie  ciekawość i te pytania...dręczy mnie zmienność niczym wiatr tańczący z liśćmi...tajemnica odkryta latwą drogą nie jest przyjemna  glowienie się nad nią i dochodzenie malymi krokami daje więcej sadysfakcji...latwa droga kusi  nie przestaje mówić swym cichym zdradliwym glosem gwarantuje szybkie odkycie  tajemnicy i podsuwa decyzje...lepsza pewność czy  bawienie się w zgadywanie?niewiem

na  tym blogu  w komentarzach we wrześniu ukazalo się  203 odpowiedzi , w pażdzierniku 184 a w listopadzie  144 czyli tendencja zniżkowa nio cóż  ....To  już setna notka...nie myślałam żebym dotrwała  do takiego momentu...wiele razy chciałam przestać pisać chciałam skończyć z netem w życiu  jest wiele momentów w którym człowiek wątpi i wtedy nasuwa się pytanie czy warto...czy warto pisać pamiętnik w necie gdzie każdy może zajrzeć do moich myśli zmartwień przeżyć uczuć... wiele razy powstrzymywało mnie kilka osób od pomysłu zlikwidowania czy skasowania notek...chciałam zrobić to ale zrozumiałam że muszę żyć również w świadomości co było kiedyś pamiętać wszystkie chwile mego życia bo ono jest niepowtarzalne nie powtórzy się takie jeszcze raz  nikt nie będzie żył identycznym „scenariuszem” jak ja nikt nie będzie miał takich samych myśli jak ja w  danym momencie   i to co przeżyłam  jest warte wspomnień w  tym pamiętniku pisałam zawsze szczerze bo po co pisać kłamstwa? nie warto..net jest też rzeczywistością lecz w innym wymiarze  ten świat jest prostszy.. tutaj można pokazać się takim jakim się jest nie trzeba kryć swoich humorów nie  trzeba szukać swych masek  rzeczywistość w której żyjemy na co dzień charakteryzuje się obowiązkami kłopotami i wszystkim czym co życie przyniesie...nie jest łatwo rozmawiać szczerze i wypowiadać swoje zdanie  patrząc człowiekowi  prosto w oczy nie łatwo jest mówić to co się czuje a w necie jest inaczej...myślałam żeby teraz skończyć na tej setnej notce i zawiesić swą działalność ale  czemu? Komu bym pisała? Już się przyzwyczaiłam że ludzie  czasem czytają moje myśli...bez tego bym chyba nie mogła istnieć komentarze hmm czy one są trafne niektórzy  trafiają w samo sedno ale inni  mijają się z celem... dziękuję za komentarze  dziękuję tym co zrozumieli i tym co się mylili...jesteśmy tylko ludźmi mylić mamy się  prawo nikt nie wie do końca o co komu chodzi  różnimy się od siebie każdy po kolei nawet sami nie wiemy  czasem co się dzieje co w  nas  nikt nie zna siebie do końca. .i to jest piękne bo poznajemy siebie  do końca życia krok po kroku a na koniec i tak zostanie  nasze życie jedną wielką niewiadomą

nie wiedza laczy się z ciekawością, emocjami,adrenaliną,lękiem,starchem z niepewnością......niepewność  paraliżuje wyolbrzymia lęk widzi się wszystko negatywnie ...czyste pesymistyczne  myslenie..strach przed wpadką przed zlym krokiem...nie wiedza najgorsza rzecz która może się zdarzyć nie wiedza powoduje pustkę nie  syci umyslów

nieszczęścia chodzą parami śmieją się zlośliwie prosto w twarz szczycąc się naszą przegraną  naszym zdolowaniem zlością usmiechając się przez zlość i lzy zabijasz je...stajesz się ich zabójcą

niechęć przyznania się do swego blędu spowodowane?    ludzką próżnością chcęci postawienia na swoim  uparcie czlowiek  nie jest nie omylny ale za swe blędy placi dużą cenę....czlowiek marna istota która wiecznie odplaca  zemstą za szczerość...