Paolo Coelho

"Weronika postanawia umrzeć"

(...) Bądźcie szaleni, ale zachowujcie się jak normalni ludzie. Podejmijcie ryzyko bycia odmiennymi, ale nauczcie się to robić, nie zwracając na siebie uwagi. (...)

    A teraz skupcie się na tej róży i pozwólcie, by objawiło się wasze prawdziwe Ja.
- Co to jest prawdziwe Ja ? - zapytała Weronika.
- To kim jesteś, a nie to co z ciebie uczyniono... (...)

    Umiera się na wiele sposobów : z miłości, z tęsknoty, z rozpaczy, ze zmęczenia, z nudów, ze strachu... Umiera się nie dlatego by przestać żyć, lecz po to by żyć inaczej.
    Kiedy świat zacieśnia się do rozmiaru pułapki, śmierć zdaje się być jedynym ratunkiem, ostatnią kartą na którą stawia się własne życie.
    Weronika postanawia umrzeć bez wyraźnego powodu, bez żalu i bez patosu. 
Może dlatego, że szukając łatwych rozwiązań, jej życie stało się mdłe, jak potrawa bez przypraw, pozbawione ziarna szaleństwa.
A gdzie szukać szaleństwa, jeśli nie w domu wariatów, pośród tych, którzy obdarzeni nim zostali w nadmiarze ?
    Weronika uczy się na nowo życia, poznaje siebie samą, zmartwychwstaje.
Weronika chce żyć inaczej... (...)

 to nie jest mojego autorstwa bo jak sama pisalam  wychodzilo mi opowiadanie po którym przeczytaniu wiedzielibyście akcje calej książki anie na tym rzecz polega przeczytajcie warto naprawde....